Sophie Hannah - Powiedz prawdę + rozwiązanie konkursu

Zacznę może od konkursu - szybko i zwięźle. Książki mam przyjemność przekazać Marcinowi K. oraz Justynie R. - z obojgiem skontaktuję się mailowo. Gratuluję!

I szybciutko przechodzę do recenzji..

Moje trzecie już spotkanie z twórczością Sophie Hannah zaliczam do udanych. Choć muszę przyznać, że poprzednie jej książki, które miałam przyjemność czytać były dla mnie bardziej emocjonujące i lepiej ukazywały niewątpliwy talent autorki.

„Powiedz prawdę” różni się gatunkowo od poprzednich pozycji, chociaż niezmiennie pojawiają się ci sami detektywi. Tym co odróżnia książkę od pozostałych jest brak narracji z perspektywy ofiary. Po raz kolejny mamy do czynienia z książką wielowątkową i opowiadaną przez wielu bohaterów, a uzupełnianą przez różnego rodzaju wycinki prasowe, wywiady, czy fragmenty książek.

Niby jest to kryminał, ale nie tylko – jest to też powieść obyczajowa, dramat społeczny, w treści pojawiają się wątki poważne i bynajmniej nie łatwe w odbiorze. Oczywiście forma, czy też gatunek wymusza jakąś dozę lekkości, napięcie nie słabnie, a poważniejsze wątki są wplecione bym powiedziała w wersji „pop”.

Chris Cleave - Drogi Osamo

"Drogi Osamo" to debiut Chrisa Cleave'a, sięgnęłam po niego nie ze względu na tematykę, czy przychylne opinie, ale dlatego, że zetknęłam się z inną książką jego autorstwa - "Między nami". Autor w obu powieściach porusza tematy oględnie mówiąc drażliwe. W "Między nami" pisze o uchodźstwie, w "Drogi Osamo" o terroryzmie. Z zasady unikam pozycji o takiej tematyce, chyba że mowa o reportażach, w drodze wyjątku postanowiłam jednak zapoznać się z książką - w końcu autor raz już zrobił na mnie nie małe wrażenie.

"Drogi Osamo" jest to powieść napisana w formie listu. Pisze matka chłopca, który zginął w zamachu terrorystycznym, odbiorcą jest Osama bin Laden. O tym, że mamy do czynienia z listem przypominamy sobie tylko dzięki sposobowi prowadzenia narracji - opisywane są zdarzenia, mamy dialogi - zupełnie jak w nie liście; tylko ustawicznie powtarzane "Drogi Osamo" przypomina nam o formie.

Douglas Kennedy - Grzęzawisko

Wypożyczyłam tę książkę będąc święcie przekonaną, że jest to kryminał. Z takim przekonaniem też dobrnęłam do około 100 strony, gdy zorientowałam się, że mam przed sobą dramat psychologiczny. Byłam bardzo ciekawa jak rozwinie się akcja w tej książce, byłam ciekawa czy w ogóle się rozwinie. Zacznę może od początku - książka składa się jakby z dwóch części, które napisane są w kompletnie różny sposób, dotyczą kompletnie różnych tematów.

Z powieści psychologicznej, w głównej mierze toczącej się wyłącznie w umyśle narratorki i głównej bohaterki, przechodzimy do dramatu sądowego, ewentualnie społecznego. Pomiędzy jeszcze jest coś co określiłabym zwykłym melodramatem. No ale nie szufladkujmy :) Zmierzam do tego, że czytając książkę byłam przekonana, że na jej podstawie można by nakręcić film z cyklu "Okruchy życia", czy "Prawdziwe historie", w której wszyscy kibicują biednej kobiecie, ofierze; wszystko oczywiście dobrze się skończy i co wrażliwsze osoby będą płakać z radości i wzruszenia.