Jarosław Iwaszkiewicz - Kocia książka

Odkrywania na nowo Iwaszkiewicza przez Annę Król ciąg dalszy. "Rzeczy" - intymna biografia, o której pisałam niedawno rozpaliła mój apetyt na całą twórczość Iwaszkiewicza, na początek jednak zabrałam się za książkę wydaną niedawno, równolegle z "Rzeczami". "Kocia książka" do czytelników trafia po raz pierwszy i jest to jedyną pozycją w dorobku autora, skierowaną do dzieci. Właściwie do dzieci własnych. "Kocia książka" powstała w zeszycie, a jej współautorkami są Marysia i Tereska, córki Iwaszkiewicza. Dziecięce historyjki, tworzone dla zabawy, pozbawione morałów, czysta radość. Inspirowane Bukasią, kotką Iwaszkiewiczów.

Anna Król "dopracowała", to co znalazła zapomniane w szufladzie, podczas spacerów po Stawisku, dawnym domu Iwaszkiewiczów, dziś muzeum. Ożywiła we współpracy z ilustratorką Alicją Rose zapomniane słowa i obrazy, zapewniła oprawę, nadała kontekst. "Kocią książkę" odczytałam jako uzupełnienie i kontynuację, tego co znalazłam w "Rzeczach". Książka zainteresuje nie tylko najmłodszych, znalazł się w niej długi wstęp, w którym Anna Król przedstawia Iwaszkiewicza i jego rodzinę, opisuje okoliczności odnalezienia książki i jej powstania. Jeśli jesteście po lekturze "Rzeczy", na pewno docenicie i tę pozycję.

Co natomiast z sednem, z kocimi historiami? Myślę, że maluchom zdecydowanie przypadnie do gustu. Krótkie i proste wierszyki, pisane przez dzieci dla własnej uciechy, pełne miłości i radości, ale też dziecięcej powagi, rodzinne. Cudownie nieporadne, chwytające za serce prostotą, mimowolnie wywołujące uśmiech. Są w nich emocje, które warto przekazywać i które w takiej postaci niełatwo znaleźć. "Kocia książka" wygrywa swoją autentycznością, tym że powstała w takich, a nie innych okolicznościach, że nie miała niczemu "służyć". Dziecięca sztuka dla sztuki, a właściwie zabawa dla zabawy. Według mnie perełka, gorąco polecam!

Ocena: 8/10

Recenzja bierze udział w wyzwaniu Polacy nie gęsi IV

Książka przeczytana w ramach współpracy z portalem http://www.empik.com/