„Czerwona trumna”, to druga z cyklu książka o inspektorze
Pekkali. Pekkala, zwany też Szmaragdowym Okiem służy Rosji – przed rewolucją
był wierny carowi, obecnie podlega Stalinowi. Bez względu na własne sympatie i
lojalności wierzy w służbę ojczyźnie, wyznaje zasadę, że im gorsza władza, tym
większa potrzeba idealistów oddanych sprawie. Rosję widzi jako kraj trawiony od
środka, autodestrukcyjny, który jeśli ma zostać zniszczony, to tylko sam przez
siebie.
Akcja toczy się w przededniu wybuchy II Wojny Światowej, w
przygnębiającym, napawającym lękiem, wręcz nierzeczywistym, zepsutym świecie
Rosji. Jest to świat, w którym nie ma nic pewnego – w którym nawet słowo
„nadzieja” nie ma racji bytu. Pekkala –
człowiek, który może wszystko, o którego losie decydować może jedynie
bezpośrednio Stalin – nawet on żyje w
ciągłym strachu. Pociągi na Syberię kursują regularnie i pełne są ludzi,
których jedyną przewiną jest krzywe spojrzenie, czy nieodpowiedni gest. W tym
świecie ludzie na ulicach przemykają pod ścianami, a w domu przy drzwiach
trzymają spakowane walizki.